چقدر هرشب نیمرو خوردنو دوست دارم.
چقدر عبور دانش اموزا از خیابونو دوس دارم.خنده استرس شیطنت داد زدن امید زندگی شور و کلی چیزای خوب داره.
چقدر کامنتای شهابو دوس دارم..
چقدر از طبقه ی ۴خیابونو دیدینو دوس دارم. مردم ماشینا از بالا مهربون تر و قابل کنترل ترن.
چقدر منتظر اتوبوس نشستن و دوس دارم.البته عصر که بر می گردم خوابگاه.
